تقدس و مردمسالاری

مردمسالاری گفتاری است پیرامون پذیرش و گزینش، پردازش و رایزنی و ارزیابی، و چالش و برکناری. یا به گفته استاد عبدالکریم سروش ؛ نصب و نقد و عزل !ا بنابراین گفتگویی است ناایستا و جاری. در آن هم بیم زیان (احتمال خطا) است و هم امید بسامانی و پیشرفت. جستاری است زاییده اندیشه و آمخته (تجربه) آدمیان. برهمشدگی (جمع) و برآیند سره گی و ناسره گی مردمان یک کشور است. مردمسالاری سازوکار سبک و سنگین کردن ( سعی و خطا) است. از این رو درمانی آنی و تند نیست. بازخور آن به کندی و با درنگ فراوان به دست می رسد. درختی است که اگرچه بسیار زود به شکوفه می نشیند، بسیار دیر بار می دهد. بهاری بس خوش دارد و کوتاه، ولی تابستانی داغ می خواهد و دراز. می توان گفت زیربنای کامیابی مردمسالاری دو چیز است: فرهنگ همگانی و بردباری گروهی. ا
در اینجا آهنگ(قصد) آن ندارم که به ارزیابی مردمسالاری بپردازم. به همین بسنده می کنم که مردمسالاری را اگرچه خرده هایی است که در گنجایش این گفتار نیست ولی آنچه روشن است این است که مردمسالاری اگر بهترین و درست ترین دستآورد دانش کشورداری آدمیان از گذشته دور تا کنون نباشد، به گواه بیشینه ناموران و فرهیختگان این دانش، "تنهاترین و کم زیان ترین" آنهاست. دانش بشری تا کنون نتوانسته است جایگزینی درخور برای آن بیابد. تلاش های ناسیونالیسم (میهن گرایی)، فاشیسم، مارکسیسم و دیگران نیز در سده نوزدهم وبیستم چنانچه می دانیم ره به جایی نبرد و بهارشان خیلی زود به خزان نشست !!ا
با آنچه پیش از این آمد، تقدس جایی در شهر مردمسالاران ندارد. مردمسالاری شهر مقدسان نیست چون مردمان مقدس نیستند. مردمسالاری شهر گناهکاران نقدپذیر و پاسخگو است. شهر خداوندگاران، پادشاهان، سلطان ها و خلیفه گان پاک و منزه نیست. جایگاه خدایان مسئول و رهبران پاسخگو است. شهر مشورت و رأی و رایزنی است و نه فرمان و حکم و راهزنی ! شهرخوددگرگونی و خودسامانی ( تغییر و تصحیح) و خودسنجی است و نه ایستایی و ماندگاری (سکون).ا
در این شهر همه چیز به دیگ ارزیابی و رایزنی و بر آتش آزادی و خرد همگانی پخته می شود. و از این دیدگاه اگر دین و مذهب (آیین و کیش) را آنگونه که خشگ مغزان می پندارند شماری (مجموعه ای) از پندارهای خشک و دگم و خرافه ای و نادگردیس (نامتغیر) بدانیم، آنگاه با گفتار مردمسالاری سر ناسازگاری دارد. همان که در این روزگار بر مردمان خاورزمین (مشرق زمین ) و خاورمیانه می رود !!!ا
تقدس ریشه های مردمسالاری را می خشکاند و هر گونه جنبش آزادیخواهانه و مردمسالاری را به تک سالاری و خودکامگی می انجاماند و گاهی بدتر از آن، نادانی (جهل) را جایگزین ستمگری (ظلم) می کند. بلایی که هم اکنون در کشورمان گرفتار آنیم !!ا